Mijn verhalen

Lezen? Ik? Een boek? Ik? Nee, ik niet!

Hoe ik las? Woord 1, woord 2, woord 1, woord 2, woord 3, woord 1, woord 2, woord 3, woord 4, en-zo-voort. Een vorm van dyslexie; ik noem, het "regressief leesgedrag". Toen ik 30 jaar was, ontdekte ik mijn manier van lezen: ik scande de gehele bladzijde en wist in grote lijnen wat er stond. Voldoende om in 1987 te slagen voor een HBO.

De tegenhanger van lezen is schrijven. Dat leerde ik ook. Aanvankelijk met een Tulip Computer en Wordstar. Punt-commando's, kent u ze nog? Ik ging schrijven zelfs leuk vinden: eindelijk een manier om mijn hyperactieve brein uiting te laten geven aan alle ideeën en gedachten. En maakte ik een fout, dan corrigeerde ik die fout 1-2-3 ... ik hoefde niet meer te typex-en of een totale pagina over te typen. De volgende fase: beheersing van de grammatica; da's nog steeds een leerproces.

Op deze groene pagina's een aantal van mijn penne(n)vruchten.